υπόβολος

-ον, ΜΑ [ὑποβάλλω]

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑπόβολον

προγαμιαία δωρεά τού γαμπρού προς την νύφη

αρχ.

αυτός που δόθηκε ως ενέχυρο.